“Een mooie baan of carrière wordt veel belangrijker gevonden dan een liefdesrelatie” aldus Pew Research Center.
Mooi werk of carrière scoort hogere dan alle andere levensdoelen, zoals het helpen van mensen in nood (81%) en trouwen (47%).
In een essay in het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic doopte journalist Derek Thompson deze obsessie vorig jaar om tot ‘workism’. „De terugloop van het traditionele geloof heeft geleid tot een explosie aan nieuwe atheïsmes”, betoogt Thompson. „Sommige mensen aanbidden schoonheid, sommigen politieke identiteit en anderen aanbidden hun kinderen. Maar iedereen aanbidt iets. En ‘werkisme’ is een van de meest krachtige nieuwe religies.”
Vooral onder hoogopgeleide millennials is werk het nieuwe geloof, zegt Thompson. Zij zijn opgegroeid in de jaren negentig, waarin het neo-liberalisme opkwam. Internet, yuppies – een tijd doordrenkt van ‘werkisme’. Millennials zijn opgevoed als „zelf-optimalisatiemachines”.
Daarnaast worden ze via sociale media voortdurend op de hoogte gehouden van de tussenstand in de race naar succes. Sociale media zijn een essentieel scorebord, omdat je als jonge kenniswerker nu eenmaal niets tastbaars produceert. De enige manier om te zien hoe je vaart, is door sociale vergelijking.
Afgeven op ‘werkisme’ is makkelijk. Ik begrijp maar al te goed dat veel mensen opgaan in hun werk. Ook als ik niet werk, ben ik vaak toch aan het werk.
Wat is hier nu zo erg aan? ‘Werkisme’ is geen vergevingsgezinde religie. Werk is een god die voortdurend nieuwe offers vraagt en je uiteindelijk gewoon in de steek laat. Wanneer je ontslagen wordt, een burn-out krijgt of met pensioen gaat.
Dan ben je niet langer je werk, maar gewoon weer jezelf. En voor veel mensen is dat niet genoeg.
Bron: tiggelaar.nl. Lees het hele artikel hier
